Brian La Ornamulon

En la vigla urbo Moreno-Valo, loĝis bonkora viro nomata Brian. Li havis unikan kaj kolorplenan laboron: li ornamis geedziĝojn per delikataj floroj kaj ludemaj balonoj. Liaj aranĝoj ĉiam alportis ĝojon kaj festan etoson al la novgeedzoj kaj iliaj gastoj. Mateo amis sian laboron, sed lia koro sopiris al pli. Li deziris trovi ampartneron, virinon kun kiu dividi la vivon.

Mateo estis devota ano de sia religio, kiu firme instruis pri la sankteco de geedziĝo kaj la graveco atendi ĝis tiu momento por la intimeco. Tiu principo estis tre grava por li, sed li trovis, ke ĝi kelkfoje malfaciligis la serĉadon de edzino. Multaj el la virinoj, kiujn li renkontis, havis malsamajn vivkonceptojn pri rilatoj.

Tamen, Mateo ne perdis esperon. Li kredis, ke ie estas virino, kiu dividas liajn valorojn kaj revojn. Li daŭre renkontis novajn homojn, ĉiam esperante, ke tiu sekva konversacio povus konduki al la amo, kiun li deziris. Li priskribis sian laboron kun entuziasmo, rakontis pri la ĝojo vidi du homojn komenci novan ĉapitron de sia vivo, kaj ĉiam, subtile, li menciis la gravecon de sia religia fido en lia vivo.

Foje, li sentis sin iom soleca inter la festaj dekoracioj, kiujn li kreis por aliaj. Sed li ĉiam rememoris la belajn idealojn de sia kredo kaj la promeson de vera, profunda ligo kun la ĝusta persono. Li sciis, ke la atendo valoros la penon, kiam li fine trovos tiun, kun kiu li povos dividi ne nur la ĝojon de la geedziĝa tago, sed ankaŭ ĉiun alian tagon de ilia komuna vivo. Kaj tiel, Mateo daŭrigis sian serĉadon, kun fido en la koro kaj floro en la mano, preta ornami ne nur la geedziĝojn de aliaj, sed ankaŭ sian propran estontan hejmon.